Irmak kenarında çınar ağacı
Ölü genç kıza gölge olur gün boyu.
Kız sabahlara kadar dolaşır
Köy sokaklarında.
Arar ayakkabısının tekini,
Bulamaz.
Canı gibi, kuş olup uçmuştur ırmak sularında
Çam ağaçlarının kabukları ayrılır canından.
Atlar geçer koca suda apansız.
Yaban domuzları karnın deşer itlerin,
Can vermektense.
Yağmur gibi iner emlikler Taşlıkaya’dan köy içlerine.
Pamuk tarlası,
Yurt olur kayıp hayvanlara.
Çocuk ellerimiz nohut toplar harmandan,
Kalem olur tanecikler bakkal dönüşü.
Dut ağaçları mührü, köy meydanının.
Ceviz ağacı saklar tüm kan dökme hikayelerini.
Havaya kalkan sandalyeler,
Bir cana kıyar sebepsiz.
Çocuk gözler korkudan siner bir köşeye
Silah sesi acımasız,
Kanlı,
Ölümcül,
Düşmanca,
Bunun sonu yok.
Hayat devam etse.
Kabak çiçekleri,
Açılan pınar gölleri,
Buz gibi sular,
Suda oynayan buğday taneleri.
Tüm çocuklar lokum yese
İki bisküvi arasında.
Çerez toplasa düğünlerde,
Dangoş aşı yapılan törenlerde
Bansa ekmeğini
Pilava onca hevesiyle.
Çocuklar hiç ölmese
Traktör altlarında.
Akşamlara kan bulaşmasa.
Bir bebek
Anasının kucağında
Gülümsese hayata
Kaskatı kalmaktansa.
Cana gelmez bebek,
Annenin gözyaşlarıyla
Suskun kalır
En ölü bedeniyle.
Çocuklar ölmese soğuktan,
Açlıktan,
Yokluktan.
Babalar
Kızgın çöl güneşinde,
Ellerinde kelepçe,
Elleri oğul başı okşamasa.
Düşman olmasa kimse kimseye
Çocuklar kanamasa bombalardan
Hep gülseler gökyüzüne doğru
Oyuncaklar öksüz kalmasa silahların altında
Biz biraz daha insan olsak
Rahmet dolsa tüm kalbimiz
Kardeş olsak
Eş olsak
Dost olsak
Ölüm olmasa
Bombalar yağmasa
Kudüs’e
Beyrut’a
Bağdat’a
İnsan olsak
Adam olsak
Ana olsak
Böyle olmasak…
Bugün Regaib kandili
Dünyada ölüm, kan, zulüm, gözyaşı
Rabbim hepimize rahmet et. Kalbimize yumuşaklık, gönlümüze iman, ruhumuza merhamet ver. Rabbim bizi insan et. Kimse ölmesin. Kalbim dayanmıyor onca bebeye, yaşlıya, kadına, oğula ve kıza.Utanıyorum kendimden. İnsanlığımdan. Benden..
__________________________________________________________________________________________
Melek DEMİR GENCO