Bir okyanusa atılsa bu kutu,
içinde,
yaşanmış gözyaşları,
ve kahkahalar.
Onu bağrına basan koskoca bir mavi dünya
Hiçbir şey sormadan, karşılık beklemeden
uçsuz sandığı, battıkça dibe inen değil
gittikçe uzağa getiren…
Bulunmamak umududur, kesinliği bir rüya.
Ne yapsın ki başka sığınağı, ruhu teslim okyanuslarda
Garip bir heyecan doludur,
Çözemediği bir çelişki.
Kendiyle savaşır yine, kendine sürgündür tekrar.
Saati mutluluğu beş geçiyor, gün mavi gece mavi
Günler geçer aylar geçer,
Sonsuz bir mutluluğun sevinci
derken,
Uçsuz yolların nihayeti vurur yüzüne
uykudan uyandıran : bir tokat
Bu kutu hayal kırıklığı yasamaya yüz tutmuş
okyanusu vazgeçmiştir ondan, denizine vermiş
Deniz dalgadan dalgaya atmış
dalgalar kıyıya teslim etmiş
Ne yapsın, onu okyanusa savuran zalimler,
bi yüreklik yerini esirgeyen deniz,
ve denizin emrine boyun eğmiş dalgalar,
İçerdiği sevgiyi , bir okyanus bile taşıyamadıysa… ________________________________________________________

Ayşe AKDOĞAN