Taş köprüdür şiir

Kalplerini bağladı ırmakla çölün  

Aşk ise çöl kapısı  

Mecnun’un durmadan dövdüğü 

Leyla’nın açtığı

Başım

Göğsüne düşünce Seyhan’ın

Ter boşandı alnımdan

Güneşe uluyarak

Bakışınca bir çıplak tohumla

Anladım

Mecnun benim

Titredim

Sesimi gizleyerek Leyla’dan

Çölün yüreğiyle baktım

Mecnunun fersiz gözleriyle 

Kurumuş çiçeklerle sessizce

Kederli bekleyişi bahçenin

Leyla’nın çocukluğunda

Mahzeninde belleğimin 

Hayat ve ölüm yüklü Seyhan’a

Hayranım

Leyla’nın koşusuna öyle upuzun

Bu koşu bir ışık dalı salkım saçak

Peşinde tiril tiril kelimeler

Gökçe şiir

Türkçenin avlusunda

Günübirlik kederli akış

Leyla’nın ayaklarında

Kıyısına vurdukça çocuk ölüleri

Seyhan yüzüme tutulmuş fenerdi

Kendimi görürdüm

Her yağmur damlasında

Çok düşündüm Leyla’yı

Güzelliğini evini koruyan

Çok düşündüm kanamasını bahçenin 

Eteklerini indirişini ağaçların yazı görünce

Çocuksuz Mecnun’u çok düşündüm

Pencerelerde bekleyişini Leyla’nın

_________________________________________________________

Mustafa YÜREKLİ